“In wat voor wereld leven we eigenlijk?”

Elke keer word ik weer op het verkeerde been gezet door deze Italiaanse reclame. Het lijkt qua sfeer enorm veel op de reclames die de belastingbetaler moeten overtuigen 8 promille van de afdracht aan de kerk uit te laten betalen. Een man die gepassioneerd praat over zijn idealen, zijn overtuigingen, de nieuwe generaties die alleen maar druk zijn met followers, likes, loves in plaats van genieten van het leven. Hij vraagt zich af: In wat voor wereld leven we eigenlijk?

Advertisements

Het is hier prachtig

Het is hier prachtig, kraait de reclamevrouw op een terras met uitzicht op de Sint Pieter. Ze maakt deel uit van twee stelletjes die in Rome van een bijzonder exclusief dinertje genieten. Exclusief, want dergelijke locaties zijn gewoonlijk niet voor restaurants maar in handen van vage overheidskantoren die in hun vrije tijd speculant spelen. Maar daar gaat het vandaag niet over.

Pubblicità

U denkt wellicht dat Italië het modeland bij uitstek is, dat alles hier trendy is en stijlvol en van goede smaak. Dan heeft u nog nooit een Italiaans reclameblokje gezien – de jaren zeventig zijn nergens nog zo tastbaar als tijdens de pubblicità.

Ik vin u zo lief

Herinnering, schreef Cees Nooteboom in Rituelen, is een hond die gaat liggen waar hij wil. Zo herinner ik me dat ik in 1973 – ik was toen net vier – van school een boekje kreeg met kindertekeningen en -brieven aan koningin Juliana ter gelegenheid van haar zilveren regeringsjubileum. Het werkje heette Ik vin u zo lief. Het is op Marktplaats nog wel te vinden, mocht u geïnteresseerd zijn.

Blote beelden

De bronzen beelden van Riace zijn het kostbaarste bezit van de regio. Er waren felle protesten toen iemand afgietsels wilde maken van deze in zee bij Riace gevonden, pakweg 2500 jaar oude Griekse krijgersfiguren. Ze zijn voor Calabrië wat het Colosseum voor het land is. En daar wordt niet mee gesold.